۳۴- سلار بن عبد العزیز، مراسم العلویه ، مجمع اهل بیت(ع) ، قم ،۱۴۱۲ ق .۳۵- سیستانی سید علی ، قاعده لاضرر و لاضرار ، چاپ اول ، موسسه نشر اسلامی ، قم .۳۶- سیوطی جلال الدین ،تدریب الراوی ، چاپ اول ، السعاده ، مصر ، بی تا .۳۷- شعرانی ابی الحسن ، المدخل الی عذب المنهل فی اصول الفقه ،
علىپور، مهدى، سنخ قضایاى حسن و قبح در دیدگاه محققان اسلامى،فصلنامه کلام اسلامى ، شماره ۲۷علیدوست، ابوالقاسم، فقه و مقاصد شریعت، فقه اهل بیت، بهار ۸۴، شماره۴۱، ص۱۱۹_________، مرجعیت عرف در تطبیق مفاهیم بر مصادیق، فقه و حقوق، شماره ۲،قافی، حسین، ماهیت و میزان اعتبار قرارداد الحاقی، فصلنامه فقه و حقوق، سال ۱۳۸۳، شماره ۲قربان نیا، ناصر، عدالت و حقوق، قبسات
میتوان مدعی شد که هیچ یک از بزرگان فقه به این نحو قاعدهی عدل و انصاف را مطرح ننمودند. به نظر میرسد سخن شهید مطهری دربارهی اغفال فقها نسبت به ایجاد قاعدهی عدالت[۱]، انگیزهای شد برای بسیاری از نویسندگان که مقالات و کتبی پیرامون این قاعده بنگارند؛ از آن جمله میتوان به مقالهی “عدالتبه مثابهی قاعده